Podstawowe informacje

Test wysiłkowy, elektrokardiograficzna próba wysiłkowa – badanie medyczne opierające się na zależności zmieniającego się zapisu EKG pod wpływem zwiększającego się wysiłku fizycznego, który powoduje zwiększanie zapotrzebowania na tlen, co organizm kompensuje przez zwiększenie przepływu przez naczynia wieńcowe. U osób z niewydolnością przepływu wieńcowego, powyżej pewnego wysiłku, nie może już dalej zostać pokryte to zapotrzebowanie drogą zwiększonego przepływu i rozwijają się cechy niedokrwienia mięśnia sercowego.

Podwaliny pod wykonywanie testów wysiłkowych stworzyli w 1932 Goldhammer i Scherf, natomiast kilkadziesiąt lat obecności tego narzędzia w arsenale badań diagnostycznych wymusiło wiele modyfikacji. Najbardziej znanymi sposobami obciążania wysiłkiem było wchodzenia na trzy 9-calowe stopnie (tzw. test Mastera), obciążenie na cykloergometrze rowerowym i wreszcie aktualnie wykonywany test na bieżni ruchomej według tzw. protokołu Bruce’a (polegającego na zwiększeniu co 3 minuty szybkości przesuwu bieżni ruchomej i kąta jej nachylenia).

Wskazania

• diagnostyka bólów w klatce piersiowej
• diagnostyka zmian w EKG spoczynkowym określane jako „niespecyficzne”
• ocena zaawansowania choroby niedokrwiennej serca
• ocena skuteczności leczenia choroby niedokrwiennej serca
• kwalifikacja do badań inwazyjnych (koronarografia)
• kwalifikacja do właściwego etapu rehabilitacji u osób po zawale mięśnia sercowego i przeszczepieniu serca
• diagnostyka zaburzeń rytmu serca
• tak zwane wczesne testy pozawałowe